အဒူမင္းညိဳေရးေသာ ရခိုင္မင္းသမီးဧခ်င္းသည္ အထင္အ႐ွား ေတြ႕႐ွိရသမွ်ေသာ ဧခ်င္းမ်ားတြင္ အေဟာင္းဆံုး ျဖစ္သည္။ ဧခ်င္းဖြဲ႕ဆိုေသာခုႏွစ္ကိုကား အတိအက်မသိရ။ ဘေစာျဖဴမင္း နန္းတက္ေသာ သကၠရာဇ္ ၈၁၇ခုႏွစ္တြင္ပင္ ဖြဲ႕ဆိုေပရာမည္။ ထိုေခတ္ထိုအခါက ရခိုင္ျပည္တြင္ ျမန္မာစာေပ ထြန္းကားတိုးတက္လ်က္ ႐ွိေနေၾကာင္းမွာ မ်ားစြာအံဩဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္က အားက်ဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္တြင္ ျမန္မာစာေပ ပြင့္လင္းေနရပါသနည္း ဟူမူ ရာဇဝင္က်မ္းမ်ားအရ မင္းႀကီးစြာေစာ္ကဲလက္ထက္ သကၠရာဇ္ ၇၃၅ ခုႏွစ္တြင္ ရခိုင္အမတ္မ်ား ေတာင္းပန္သျဖင့္ ျမန္မာဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ျမန္မာဘုရင္ခံေစာမြန္ႀကီးကို ခန္႕ထားသည္မွအစျပဳ၍ ျမန္မာစာေပသည္လည္း ရခိုင္ျပည္တြင္ ပြင့္လင္းျပန္႕ပြားလ်က္ ႐ွိေနေတာ့သည္ဟူ၍ ယူဆဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ ထိုေနာင္ကာလမ်ားတြင္ အဝျပည္မွ ကဗ်ာ့ဝိဒူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ႐ွင္မဟာရ႒သာရ၊ ႐ွင္ေတေဇာသာရတို႕သည္ ရခိုင္ျပည္သို႕ ႂကြေရာက္သီတင္းသံုးၾက၍ ရတုစာအေျမာက္အျမားပင္လွ်င္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ခဲ့ၾကေပေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရခိုင္မင္းသမီးဧခ်င္း ဆရာသည္လည္း ျမန္မာပညာ႐ွိမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံဖူးဟန္ တူသည္။ ထိုမင္းသမီးဧခ်င္းတြင္ မင္းသမီး၏ေဆြေတာ္၊ မ်ိဳးေတာ္ အရင္းအခ်ာမ်ား၏ အစဥ္အဆက္ႏြယ္ေတာ္ ျပန္႕ပြားလာပံုမ်ားကို ႐ွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပသည္။ စကား အသြားအလာ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ပံုမွာ ေတာင္ငူေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေပၚ ဧခ်င္းမ်ားေလာက္ ရာဇဝင္ေက်ာင္းတြင္ မျပည့္စံုလွ၊ ဧခ်င္းအဖြဲ႕မ်ိဳးေစ့ကို ခ်႐ုံမွ်သာ႐ွိသည္။ သို႕ေသာ္ ဖြဲ႕ဆိုလိုသမွ်ကို မကြယ္မေထာင့္ ႐ွင္းလင္း ျပတ္သားစြာ ဖြဲ႕ဆုိႏိုင္သည္။ ဧခ်င္းတြင္ သံုးစြဲထားေသာ စကားလံုးမ်ားသည္ သုတိသာယာ၍ ေပၚလြင္သည့္ျပင္ စပ္ပံုစပ္နည္းမွာလည္း ဧကာရ ႏၱႏွင့္ အစခ်ီ၍ ဧကာရ ႏ ၱႏွင့္အဆံုးသတ္သည္။
ဧဧပိမ့္ႏွစ္သိမ့္၊ အၿငိမ့္အခ်မ္း၊ သူငယ္ဝမ္းျဖင့္၊ ျမည္တမ္းပူဆာ၊ ႏိုးနာမ႐ွိ၊ စက္ေပ်ာ္ဘိမွ်၊ သိန္းထိဘိုးခက္၊ ညံ့သက္ပင္ခ်ည္၊ လ်ားနံ႐ွည္ႏွင့္၊ ေနာက္ျပည္မင္းတို႕၊ ခြန္ဆက္ပို႕သား၊ ႏွစ္လို႕ခ်င္စြာ၊ ခါသာသလင္း၊ ေအာက္ႏွီးခင္းလ်က္၊ ေပၚတင္းၾကက္မြန္၊ ဗိတာန္ေဆာင္းထား၊ ကိုးပါးရတနာ၊ စီခ်ယ္ႁမြာလ်က္၊ ေ႐ႊပုခက္တြင္၊ ေ႐ႊ႐ြက္ လူလူ၊ ေ႐ႊခ်ဴသြင္သြင္၊ လက္ငင္တိုင္ငုတ္၊ မွ်င္မွ်င္ထုတ္၍၊ တမုတ္ႀကိဳးကိုင္၊ ႏွစ္ဘက္ဆိုင္သည္၊ ဧတိုင္႐ိုက္ပ်ံ႕ ပ်ဴးတည့္ေလ
ဟူေသာအဖြဲ႕ကို ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အဒူမင္းညိဳသည္ ေ႐ွးအခါက ပုခက္ဧယင္ကို မည္သို႕ဆင္ယင္၍ မည္သို႕ဆင္ယင္၍ မည္သို႕ ဧယင္ေတာ္က်ဴးၾကပံုကို ေပၚလြင္ေသာစကားလံုးမ်ားျဖင့္ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ရာျပသခဲ့သည္။ ဧခ်င္းဆရာတို႕မည္သည္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ဘုန္းေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴး ဖြဲ႕ဆိုၾကစၿမဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဒူမင္းညိဳ ကလည္း မိမိ၏အဖြဲ႕တြင္ -
ေဝသာလိဝယ္၊ ဇာတိဆဒၵန္၊ မ်ိဳးမွန္ျဖဴလဲ့၊ တဆဲ့ႏွစ္စီး၊ ေက်ာ္သီးထိုခါ၊ ေက်ာ္ထင္စြာသား၊ မဟာမည္လိႈင္း၊ တုိင္းဒႏၵရား၊ ေက်ာက္ေလွကား၌၊ သိၾကားနတ္ေပး၊ ေလးႏွင့္သန္လွ်က္၊ လက္နက္လွံပ်ံ၊ ေစစားခံ၍၊ ႏြံတံုေသာင္းနက္၊ ကိုးဆက္မင္းတုိင္၊ တုတ္ခြန္လိႈင္၏၊ ႐ိုက္တုိင္ထန္ႀကိဳး၊ မိုးဃ္းလည္းရတနာ၊ ႐ြာကာကာတည္း၊ မည္သာေက်ာ္မႊန္း၊ ဥဒါန္း ေဆာင္လႊား၊ စႏၵရားဟု၊ ႀကီးအားေျမႇာက္စည္၊ ကိုးဆက္တည္သည္၊ လူ႕ျပည္ဘုန္း႐ွိန္ စူးတည့္ေလး
စသည္ျဖင့္ အတိဝုတၱေဒါသမွာ ကင္းလြတ္ေအာင္ သြယ္ဝိုက္၍ ေရးသားဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားေလသည္။a
