၁။ ေ႐ႊဘဝါးေတာ္ေအာက္၊ ကၽြန္၏ေလွ်ာက္ျဖင့္၊ မေလွ်ာက္ဝံ့ဝံ့၊ ေလွ်ာက္ဝံ့ဝံ့တည့္၊ ေၾကာက္႐ြ႕ံလ်က္ပင္ ၊ စက္ေ႐ႊစင္ကို၊ ထိပ္ျပင္ပန္းႏွယ္၊ဆင္စမၸယ္လ်က္ ၊နိကာယ္လံုးစံု၊ က်မ္းသံုးပံုဝယ္၊ အာ႐ံုညြတ္ညြတ္၊ ပရမတ္ကို၊ အထြတ္ဘုန္းခုိင္၊ သိျမင့္ႏုိင္က၊ ေက်ာ္လိႈင္ေပါက္ျပ၊ ၾကားလကလွ်င္၊ဘဝသံုးမည္၊ လူနတ္ျပည္၌၊ မည္သည္ကုသိုလ္၊ ႏိႈ္းဆိုမတန္၊ နိဗၺာန္လက္လွမ္း၊ နန္းပြင့္ျငမ္းသည္၊ ႐ႊင္လမ္း ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူေစေသာ္ဝ္။
၂။ မင္း၏တရား၊ က်င့္ဆယ္ပါးႏွင့္၊ မမွားမယူ၊ နတ္လူပူေဇာ္၊ မင္းရဲေက်ာ္ဝယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရင္းစစ္၊ အျဖစ္ေ႐ွးဦး၊ ပါခဲ့ဘူးသား၊ ေက်းဇူးလုိက္လာ၊ မရဏသန္၊ ေဇာငါးတန္လွ်င္၊ လြန္၍ခုႏွစ္၊ အျဖစ္သေဘာ၊ မေဇာေလေကာင္း၊ ေဇာေလ ေကာင္းတည္း၊ အေၾကာင္းေထြေငၚ၊ တနည္းေသာ္မူ၊ နိေရာ္ အထြတ္၊ သမာပတ္ကို၊ လူနတ္ျဗဟၼာ၊ ဝင္ေသာခါ၌၊ ခ်မ္းသာၿငိမ္းမွ်၊ စံစားၾကသား၊ ေနဝသညာ၊ နာသ ညာယတနေႏွာင္း၊ ရေကာင္းဘဝင္၊ ဖိုလ္ႏွင့္ပင္တည့္၊ သို႕စင္ဟူ၍၊ အယူမသိ၊ ဝိစိကိစာၦ၊ စြန္းသကၤာကို၊ ဥာဏ္ဝါ လင္းေျပာင္၊ ထြတ္ဘုန္းေခါင္သည္၊ ေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ေတာ္မူေစေသာ္ဝ္။
၃။ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္ကို၊ ေပါင္းခ်ဳပ္ႂကြင္းမဲ့၊ သခၤ်ာဖြဲ႕ေသာ္၊ တဆယ့္ေလးကိစၥ၊ ဆယ္ဌာနျဖင့္၊ ဒြါရေျခာက္ထပ္၊ ေျခာက္ရပ္အာ႐ံု၊ ေျခာက္စံုဝိညာဥ္၊ ေျခာက္စဥ္ဝီထိ၊ ဂတိငါးျဖာ၊ ႐ုပ္ေလးႁမြာႏွင့္၊ ခႏၶာအာယတန ဓာတ္၊ ဥပါဒ္ဌီဘင္၊ ဘဝင္ေဇာစိတ္၊ နိမိတ္မကြာ၊ တဒါရမၼဏ၊ အရထိုထို၊ ပုဂၢိဳလ္အျပား၊ ဝါကရားႏွင့္၊ ဘုရားျမတ္မြန္၊ နိဗၺာန္ယူနီး၊ ေျမႀကီးမိုဃ္းျပင္၊ ေကာင္းကင္ႏွံ႔သိ၊ စုတိေတာ္စိတ္၊ အတိတ္ႏွင္ႏွင္၊ သံုးပါးတြင္၌၊ ဘယ္လွ်င္အာ႐ံု၊ ျပဳတံုသနည္း၊ ႐ိုက္ၾကည္းေက်ာ္ဟုိး၊ နန္ပြင္း႐ိုးသည္၊ ၊ ေျဖ႐ုိးေကာက္ ေတာ္မူေစေသာဝ္။
ဤရတုကို ၾကည္႐ႈ႕ပါလွ်င္ ေတာေတာင္ရာသီဥတု၊ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေမတၱာအစုတို႕ကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕သည္မဟုတ္။ ေလာကုတၱရာသက္သက္ တရားဘက္ႏွင့္ဆက္ႏြယ္ကာ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ႏုိင္ေပသည္။ “မရဏာ သန္၊ ေဇာငါးတန္လွ်င္၊ လြန္၍ခုႏွစ္” အစ႐ွိေသာ စကား၊ “နာမ္ႏွင့္႐ုပ္ကို၊ ေပါင္းခ်ဳပ္ႂကြင္းမဲ့၊ သခ်ၤာဖြဲ႕ေသာ၊ တဆယ့္ေလးကိစၥ၊ ဆယ္ဌာနျဖင့္၊ ဒြါရေျခာက္ထပ္” အစ႐ွိေသာ စကားမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ေလးနက္လွေသာ အဘိဓမၼာတရားႏွင့္ ဆက္ဆံေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဘိဓမၼာတရားေတာ္တြင္ ခဲရာခဲဆစ္မ်ားကို ေမးျမန္းသည့္ ဘာသာျဖင့္ စကား အဆိုအမိန္႕ မွန္ကန္ညီညြတ္စြာ ရတု ေရးသားႏုိင္ျခင္းမွာ ျမန္မာစာေပသည္ ပုဂံေခတ္ကထက္ထူး၍ တုိးတက္လာသည္ဟု ယူဆရန္အေၾကာင္း႐ွိ၏။ ထို႕ျပင္ ေရးသားထားေသာ ရတုသည္လည္း တိုေတာင္းသည္မဟုတ္။ ပါဠိဘာသာမ်ားစြာ ပါဝင္လ်က္႐ွိ၏။ ပါဠိဘာသာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာတရားကို အလြန္အေရးယူ ဂရုျပဳၾကဟန္တူ၏။ ျမန္မာစကားစစ္ကား မ်ားစြာမပါလွေခ်။ သို႕ေသာ္ ပါဝင္ေသာ ျမန္မာစကား တို႕သည္ကား ႐ိုး႐ိုးႏွင့္ အဓိပၸာယ္ထင္လင္းေအာင္ ေရးသားထားေသာ စကားမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
